Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως θα ήταν αν πετούσες; Ναι, ναι δεν γίνεται να πετάξεις, τουλάχιστον χωρίς κάποιο αλεξίπτωτο ή κάποιο άλλο μαραφέτι. Μα, εγώ δεν μιλάω για απλό φτερούγισμα σε γαλανό ουρανό με συννεφάκια.
Καλοκαίρι με τις χρυσές ματιές του ήλιου να σου χαϊδεύουν το κορμί, νοιώθεις το σώμα σου ευάλωτο, ανάλαφρο, να κρυώνει και να ζεσταίνεται την ίδια στιγμή και εσύ έχεις χαλαρώσει τόσο πολύ, το μυαλό σου το έχει αποπλανήσει αυτός ο αδάμαστος χορός της φύσης που συνηθίζουμε να το λέμε κύμα, μα για εμένα δεν είναι απλό κύμα, είναι η μαγεία του αέρα που άλλες φορές φιλάει τρυφερά τη θάλασσα φτιάχνοντας ερωτικά χάδια και άλλες τόσο άγρια και παθιασμένα δημιουργώντας τρικυμίες.
Αυτή τη φορά σε περιτριγυρίζουν ερωτικά χάδια και σε γοητεύουν. Κλίνεις για μια στιγμή τα μάτια επιπλέοντας σε αυτή την πανδαισία συναισθημάτων. Νοιώθεις ελευθερία. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο μυαλό σου, έχει αδειάσει από οποιαδήποτε σκοτούρα και αυτό το άγχος της καθημερινότητας που σε γερνάει σιγά σιγά. Απλά αιωρείσαι στη Θάλασσα.
Γαλήνεψες και αποφασίζεις να βυθιστείς στα γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά. Σε δελεάζουν τόσο πολύ, όχι μόνο γιατί η ομορφιά του τοπίου αυτού σου φωνάζει κολύμπα και απόλαυσε, αλλά γιατί σου δίνει την δυνατότητα να πετάξεις. Ναι να πετάξεις!
Δεν είναι τόσο περίπλοκο όσο νομίζεις, γιατί το έχεις κάνει πολλές φορές χωρίς όμως να χρησιμοποιείς φαντασία. Εντάξει και λίγο μαγική νεραϊδόσκονη σαν και αυτή του Πίτερ-Παν. Η φαντασία κάνει όλη την διαφορά, διαγράφεις από το μυαλό σου ότι κολυμπάς, μόνο πετάς.
Βυθίζεσαι, ανοίγεις αργά τα μάτια σου και τα κρατάς όσο μπορείς. Παρατηρείς σε αυτό τον λίγο χρόνο το εσωτερικό της θάλασσας, μαγευτικό, ο ήλιος της δίνει άλλο χρώμα και βλέπεις να δημιουργούνται ψευδαισθήσεις, είναι σαν να πετάς στον ουρανό. Κουνάς χέρια, πόδια κάνεις στροφές, τούμπες, φιγούρες αισθάνεσαι σαν μικρό παιδί, πετάς μέσα στη θάλασσα στα βαθιά και χάνεσαι στα ερωτικά νάζια του νερού.
Ο χρόνος είναι σαν να σταματάει εκείνη την στιγμή. Κοιτάς τα χέρια σου κουνώντας τα δάχτυλα σου που πάνε αργά σαν να προσπαθείς να μάθεις πιάνο, μικρές φυσαλίδες έχουν μείνει σταθερές πάνω τους και εσύ απλά τις χαζεύεις. Όμως περναεί ο χρόνος και δεν το καταλαβαίνεις, γιατί όταν σε διαπερνάει η ευτυχία και ο έρωτας της ώρας, του λεπτού, της στιγμής δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι η γλύκα του Καλοκαιριού είναι μόνο στιγμές που πάνε και έρχονται.
Η θάλασσα σε σαγηνεύει, όπως και το Καλοκαίρι, σου δίνουν τη δυνατότητα να πετάξεις! Να ταξιδέψεις! Να νοιώσεις! Να ερωτευτείς! Να μην μεγαλώσεις! Μα, πάνω απ’ όλα να σταματήσεις τον χρόνο εκεί που θέλεις εσύ και όχι εκεί που σε πάει η ζωή και το αύριο…
Όμως έχε στο νου σου, πως όλα τα καλά έχουν ημερομηνία λήξεις, κάποτε τελειώνουν, σταματούν…. και ξανά αρχίζουν του χρόνου, σε εκείνη τη στιγμή που τα αφίσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου