Γιατί είναι έτσι η ζωή; Ρωτάνε οι περισσότεροι άνθρωποι. Γιατί αφού ζεις και αναπνέεις και έχεις μπει ήδη στο παιχνίδι πρέπει να παίζεις με τους κανόνες, να συμβιβαστείς με αυτά που έχεις και με αυτά που θα έρθουν, πρέπει να αποδέχεσαι όλα αυτά που είναι μέσα στη ζωή, να συνυπάρχεις αρμονικά. Αφού το κάνεις αυτό πρέπει να αρχίσεις να αποδέχεσαι και να κατανοείς όχι μόνο τη ζωή, αλλά και τους ανθρώπους, είναι πολύ σημαντικός κανόνας επιβίωσης.
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κατανοείς τον άνθρωπο. Να βλέπεις μέσα από τα μάτια του. Να γνωρίζεις τον πραγματικό του εαυτό. Οι περισσότεροι κρίνουν με τόσο ευκολία, βιάζονται να κρίνουν, να πουν το δικό τους, απλά για να το πουν, χωρίς να κοιτάξουν γεγονότα, καταστάσεις, χωρίς να γνωρίσουν τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους, με την πρώτη ευκαιρία μπορούν να τον ρίξουν στο πάτωμα με τα λόγια, να τον πληγώσουν. Και το κάνουν γιατί δεν έχουν κατανοήσει τον ίδιο τους τον εαυτό, για να καλύψουν κομμάτια από τα δικά τους κενά, γιατί έτσι θέλουν να δείξουν πόσο ανώτεροι είναι. Χωρίς την πίστη στον εαυτό σου δεν μπορείς να είσαι δυνατός, ούτε ανώτερος. Αλλά αυτή η πίστη πλημμυρίζει τον άνθρωπο με υπεροψία. Η τακτοποίηση αυτής της αντιφατικότητας είναι από τα πιο δύσκολα προβλήματα της ζωής και της προσωπικότητας. Έτσι είναι εύκολο να αραδιάζεις λόγια, λόγια, λόγια! Είναι εύκολο να πληγώνεις. Είναι εύκολο να μην κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να λες αυτά που πιστεύεις. Η πραγματικότητα του άλλου δεν είναι αυτό που μας αποκαλύπτει συνήθως, αλλά αυτά που αποκρύπτει. Γι' αυτό, αν θέλεις να τον κατανοήσεις, γνώρισε τον, άκου όχι αυτά που λέει, αλλά αυτά που δε λέει.
Οι λέξεις κάποιες φορές χαράζονται στο μυαλό και στην ψυχή και πίστεψε με δεν φεύγουν. Να λογομαχείς είναι πολύ πιο εύκολο, παρά να καταλαβαίνεις. Προσπάθησε να είσαι λοιπόν πιο άνθρωπος, νιώσε, σκέψου, βλέπε, κάνε, ζήσε, αλλά άκου. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να σταματήσεις για λίγο να μιλάς και να γίνεσαι αλαζόνας και απλά να κάτσεις να ακούσεις τον άλλον. Στη συνέχεια θα έρθει και η κατανόηση, θα κατανοήσετέ ο ένας τον άλλο και ο καθένας τον εαυτό του. Όσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον κόσμο, την ζωή. Καλοσύνη φίλε μου ίσων κατανόηση και όταν έχεις καλοσύνη μέσα σου, σημαίνει ότι νοιάζεσαι και όταν νοιάζεσαι σημαίνει ότι αγαπάς ή έστω ότι μπορείς να αγαπήσεις. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, αγαπάς και τον συνάνθρωπο σου, αγαπάς και τη ζωή! Λοιπόν; Γιατί άραγε να είναι έτσι η ζωή; Τα συμπεράσματα δικά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου