Είσαι μακρυά.
- Τόσο καιρό χάνομαι.
- Γιατί άραγε;
- Γιατί η ζωή να μας ήθελε έτσι;
- Θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι; Το χαμόγελο σου άρπαζε κάθε μου έγνοια και δημιουργούσε αστέρια!
- Το πιστεύεις; Αστέρια! Τόσα πολλά μικροσκοπικά αστεράκια γέμιζαν όλο το δωμάτιο και εσύ απλά γελούσες! Με κοιτούσες και απλά γελούσες.
- Θες να σου πω την αλήθεια; Πίστευα πως εκείνη η στιγμή δεν θα τελείωνε ποτέ.
- Εκεί, θα αγγίζαμε μαζί την αιωνιότητα. Θα άγγιζα μόνο με εσένα την αιωνιότητα.
- Και εκείνο το βράδυ του Δεκέμβρη. Θυμάσαι;
- Σε κρατούσα στην αγκαλιά μου και σου χάιδευα τρυφερά το πρόσωπο.
με κοίταξες στα μάτια και πάγωσα.
-Θυμάσαι τι μου ζήτησες;
- Το ξέρω ότι το θυμάσαι.
- Μου ζήτησες να μην σε αφήσω ποτέ! Μου είπες πως ότι και να γίνει, εγώ και εσύ θα έχουμε κάτι που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει.
- Θα έχουμε τα αστέρια.
- Και εγώ τότε σε κοίταξα και απλά θυμήθηκα.
- Κάθε φορά που σε ρώταγα πόσο πολύ μ' αγαπάς, εσύ μου απαντούσες με μια ζεστή φωνή.
-"Σ' αγαπάω από εδώ μέχρι τα αστέρια και από τα αστεράκια εως το άπειρο και ακόμα πιο πέρα!"-
- Κάθε φορά έλεγες αυτό ακριβώς.
- Όταν σε άκουγα να το λες γέμιζα από αγάπη.
- Μου λείπεις. Μ' ακούς;
- Μου λείπεις τόσο πολύ.
- Στην αρχή θυμάσαι; Κάθε φορά που έφευγα μου έδινες ένα μοβ φουλάρι ποτισμένο με το άρωμα σου.Το είχα τόσο πολύ ανάγκη, ήταν κάτι δικό σου, ήταν κάτι που όταν θα το μύριζα θα σε ένιωθα δίπλα μου.
- Και εγώ ξέρεις τι έκανα; Κάθε βράδυ κοιμόμουν αγκαλιά με εκείνο το μοβ φουλάρι. Κοιμόσουν στην αγκαλιά μου και εγώ σε ονειρευόμουν.
- Απόσταση; Απόσταση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
- Όπως και η αγάπη μας.
- Εξάλλου δώσαμε μία υπόσχεση. Ότι και να γίνει θα έχουμε πάντα την αγάπη μας και ένα καταφύγιο στα αστέρια.
- Η ιστορία μας είναι ατελείωτη.
- Μετράω εδώ και χρόνια τις μέρες, με λίγη προσμονή και λίγο υπομονή.
- Θα έρθω να σε βρω σύντομα.
- Θα σε έχω στην αγκαλιά μου.
- Θα σε φιλάω.
- Θα σε αγγίζω.
- Θα νιώθω ευτυχισμένος!!!
- Γιατί θα είμαστε μαζί.
- Εκεί...στο καταφύγιο.
- Μόνο εσύ ξέρεις, που.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου