Μέσα στο δικό μου κλουβί, μακριά από όλα, εκεί βρίσκω παρηγοριά, στο μικρό μου δωμάτιο. Πάντα ήμουν μελαγχολική, αλλά ποτέ δεν το έδειχνα στους άλλους. Κάποιοι με θεωρούν χαζοχαρούμενη, ίσως και να είμαι, ίσως και να μου αρέσει. Αυτό είναι το πέπλο προστασίας μου, άλλωστε δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα να βγάζεις στους άλλους θετική ενέργεια και να τους κάνεις να βλέπουν τα πράγματα με άλλη όψη. Όμως δεν σημαίνει αυτό ότι στην ψυχή σου δεν υπάρχουν σύννεφα.
Φάρμακο; Δεν υπάρχει, υπάρχει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο εσύ μπορείς να πολεμήσεις τα τέρατα σου. Ναι, φυσικά η οικογένεια, οι φίλοι, ο άνθρωπος σου είναι εκεί για να σε βοηθήσουν. Πρέπει να μιλάτε για ότι σας απασχολεί, γιατί μετά γίνεται ένα ΜΠΑΜ και εμφανίζεται το μεγάλο ξέσπασμα. Και εκεί καταλαβαίνεις ποιοι σε αγαπάνε πραγματικά. Αλλά αν εσύ ο ίδιος δεν αποδεχθείς το πρόβλημα, δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, αν δεν κάνεις κάτι εσύ γι' αυτό, θα σε τρώει, θα είναι εκεί να σου τρώει όλα σου τα σωθικά για όλη σου την υπόλοιπη ζωή.
Είχα και εγώ κάποτε τα δικά μου τέρατα, πέρασα δύσκολα. ίσως έχουν αφήσει κάποια υπολείμματα ακόμα και μου βγαίνουν πιο πολύ όταν η ψυχολογία μου δεν είναι καλή. Τι κάνω; κλαίω! Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από την συναισθηματική αποφόρτιση. Κάνει καλό! Και μετά; όχι δεν τα βάφω μαύρα. Μόλις ηρεμήσω, καταπιάνομαι με κάτι που αγαπάω και με κάνει να νοιώθω όμορφα, να ξεχνιέμαι. Εγώ ζωγραφίζω ή κάθομαι και γράφω κείμενα ή φεύγω. Εκείνη την περίοδο της ζωής μου αποφάσισα να πάω το πρώτο μου ταξίδι με τις φίλες μου. Όχι κάπου τρελά, κάπου που όταν πηγαίνω γαληνεύω. Η Κρήτη το κάνει αυτό. Και έτσι βρέθηκα στα Χανιά και πέρασα τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής μου. Όταν γύρισα πάλι σπίτι, όλα ήταν αλλιώς μέσα μου. Ξανά συστήθηκα με τον εαυτό μου και ξεκίνησα μια νέα αρχή. Το σωστό είναι να παλεύεις με τον εαυτό σου κάθε μέρα από την ώρα που ανοίγεις τα μάτια σου, μέχρι το βράδυ την ώρα που τα κλείνεις και να βγαίνεις νικητής. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια εμπειρία, περιπέτεια, ένας ξεχωριστός αγώνας επιβιώσεις στον έξω κόσμο και στον εσωτερικό σου κόσμο.
Ίσως να έχει έρθει πάλι για έμενα η ώρα για κάποιο ταξίδι. Η ρουτίνα βλέπετε δεν κάνει καλό. Αλλά έχει και αυτή τη δικιά της γλύκα. Μην χάνετε λοιπόν την ευκαιρία για ταξίδια. Μην χάνετε την ευκαιρία να κάνετε πράγματα που αγαπάτε. Μην χάνετε τον εαυτό σας! Και αν τον χάσετε υπάρχει τρόπος να τον βρείτε! Θα είναι σε κάποια ξεχασμένα χαμόγελα σας και σε κάποια παρεξηγημένα δάκρυα σας. Όταν χάνεται γίνεται μικρά κομμάτια, που άθελα μας από φόβο τα σκορπίζουμε μέσα μας. Το παζλ είναι εύκολο, αρκεί να έχεις την υπομονή να το φτιάξεις από την αρχή! Και να θυμάστε όπως είχε πει και ο Stephen King " η πιο τρομαχτική στιγμή είναι πάντα πριν αρχίσεις".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου